نقش تفاوت های جنسیتی در روش های مسیریابی در فضاهای شهری نمونه موردی : محدوده محلات مرکزی شهر ری

امروزه یکی از مهمترین مسائل پیش روی شهروندان یافتن مسیر مناسب در هنگام حرکت در فضاهای شهری است. دلیل این امر پیچیدگی برخی فضاها، شلوغی و یا عدم درک کامل انسان از فضاها و مسیرهای شهری می باشد. زنان و مردان به روش های متفاوتی در شهر مسیر خود را پیدا می کنند. در این پژوهش به طور کلی هدف یافتن تفاوتهای نگرش زنان و مردان در مسیریابی در فضای شهری می باشد. روش تحقیق در این پژوهش از نوع پیمایشی بوده و در بخش هایی از تحقیق از روش های توصیفی، میدانی و تاریخی استفاده شده است. تجزیه و تحلیل به کمک متغیر های آمار توصیفی انجام شده است. بر اساس یافته های تحقیق که در محدوده محلات مرکزی شهر ری انجام شده، مردان به کمک ادراک سه بعدی و دید کلی نگر خود می توانند مسیر مناسب را تشخیص دهند که این فرایند به وسیله اقداماتی که در ذهن صورت می گیرد انجام می پذیرد. اما زنان به کمک دید جزئی نگر خود می توانند جزئیات فضا را درک کنند و با به خاطر سپردن آن ها مسیر مناسب را تشخیص دهند. در این میان حواس انسان به هر دو جنس کمک می کند. قرار دادن نقشه های سه بعدی برای ادراک بهتر فضای شهری توسط زنان و در نظر گرفتن نشانه ها و اطلاعات مناسب در فضای شهری برای هر دو جنس قابل توجه بوده و بر مسیریابی مناسب آن ها تاگیرگذار هستند.